3. Frans Boenders – Met haar uitspraak Mijn werk speelt zich af tussen wat zichtbaar is en verscholen ligt vat Marie-Thérèse De Clercq uitstekend
Met haar uitspraak Mijn werk speelt zich af tussen wat zichtbaar is en verscholen ligt vat Marie-Thérèse De Clercq uitstekend de intentie en portee van haar fotografie samen.
Die is niet voor enig gebruik maar juist voor heilzaam onbruik bedoeld. Daarop wijst ook haar nadrukkelijke manière noire die de goedgelovigheid van de verbruikende kijker listig ontwricht om hem te dwingen, voorbij de voorstelling, op zoek te gaan naar zin. De fotografe ziet zichzelf daarom nog niet als een spoorlegster die er plezier in zou scheppen de spoorzoeker op het verkeerde been te zetten: er valt geen sleutel tot onthulling te ontdekken want de zin moet uit het scheppende, ontvankelijke zien van de kijker komen.
Een criticus merkte schrander op: Haar fotografie is beeldspraak. Tweespraak of ‘Twee-eenheid’ – de titel van een harer reeksen – is dan geboden; dialoog met een ongehaaste kijker die kan genieten van weefsels bestaande uit fragmenten van diverse werelden – van de nacht, de stilte, de droom, indrukken, hortende uitdrukkingen, een multifocale perspectief.
Bij De Clercqs fotobeelden denkt men aan de waarschuwing die soms bij onbewaakte spoorwegovergangen te lezen staat: Attention! Un train peut en cacher un autre. Onder elk beeld kan, voor wie aandachtig toekijkt, een ander beeld opdoemen.
De fotografe slaagt er alvast in het definitieve, oordelende, evaluerende zien op te schorten. In suspendo.
Frans Boenders
2011